Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Δεν μπορούσε να μην πάρει θέση ο πνευματικός αυτός άνθρωπος στην κόλαση, πράγματι, που μετέτρεψαν τη χώρα οι εγκάθετοι των ξένων.
Αυτοί, οι γνωστοί ανά τους αιώνες...
Αναδημοσίευση από το "Ευβοϊκό Ανθολόγιο"
"Νέα Προοδευτική Εύβοια". Γράφει ο Κωστής Δεμερτζής.
"Νέα Προοδευτική Εύβοια". Γράφει ο Κωστής Δεμερτζής.
2020 10 30
.jpg)
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Το περιοδικό της Χαλκίδας "Δεσμός" (1961-1965)
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Εδώ όλα τα τεύχη στα έτη της κυκλοφορίας του:
Εύβοια χωρίς εμποροπανηγύρεις γίνεται;
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Η μουσική κίνηση στη Χαλκίδα
στο μεταίχμιο δύο αιώνων
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Θρασύβουλος Παπαστρατής
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμο...
Ευβοϊκός Λόγος Τεύχος 1 Μάρτης 1958
ΠΟΙΗΣΗ
Έντεκα ποιήματα
του
Σπύρου Κοκκίνη
Στόμα θανάτου
(Ποιητική σύνθεση σε είκοσι μέρη)
Έρως ελευθερίας
Λαϊκή πολυκατοικία..................
Ανεβάζαμε τις πίκρες μας.Κατεβάζαμε τα όνειρά μας.
Το ισόγειο απαράλλαχτο.Στο τρίτο αδειάζαμε το Νώντα.Έλεγα: πότε θα ψηλώσω σαν τον κύριο του πέμπτου,σαν τις ακακίες που παίζουν τα καλόπαιδα.
Πάνω απ’ τη νύχτα τρέχανε δυο άλογα.Πάνω απ’ το κεφάλι μου δυο σύρματα.Δίπλα μου ούρλιαζε ο αγέρας, μπαινόβγαινε από τις τσέπες μου,αρωματισμένος απ’ την κυρία του ρετιρέ.
Ανεβάζαμε τις πίκρες μας.Κατεβάζαμε τα όνειρά μας.Κι ο δρόμος γέμιζε φαρμάκια.
" Ἡ έκφραση του σώματος "..........................
Η νύχτα σκέπασε τα δωμάτια. Διαδοχικά, όπως τα τρένα που καταπίνει ο κάμπος .Αδιέξοδοι διάδρομοι κύκλοι επιθυμίας .Κι η προσδοκία της απόλαυσης στα μαύρα ,ωσάν κάρβουνα ,μάτια. Ακόμα κι όταν δεν μπορώ να τη φτάσω η φωνή με πλησιάζει .Οι τοίχοι γεμίζουν ζωγραφιές : Μαλλιά που αχνίζουν όπως τα ρουθούνια των αλόγων στον ιππόδρομο. Μουσκεμένα γλυκά και φρέσκα ωσάν κανέλα. Αναπνέω την τρυφερή θάλασσα του ευβοϊκού, γυμνή σταρένια κοιλιά .
Σιτηρέσιο αναμνήσεων.....................
Μέσα από ραγισματιές κυκλοφορώ στους δρόμους με την ίδια ευκολία ανθρώπου που ονειρεύεται.Μετακινώ τις γραμμές σ’ένα παραδείσιο τοπίο από σχολικές γιορτές και παραστάσεις. Ο αέρας κουβαλάει στάχτες και πούπουλα. Απλώνει στο μουλάτο σώμα υπόγειες ηδονές και παραισθήσεις.Τα θέλγητρα άρπαξαν φωτιά, επιπλέουν των υδάτων. Πανέμορφα είναι τα πράσινα λιβάδια, η ανάβαθη θάλασσα του ευβοικού, η γλυκιά νοσταλγία της αγάπης, η άδεια πλατεία του άγνωστου στρατιώτη, τα φρούτα που ωριμάζουν το καλοκαιίρι, τα γέρικα σπίτια της οδού Μπαλαλαίων. Αχ , περιφέρω τα ωραία μάτια της θάλασσας στις αμμουδιές του Ευρίπου.
......................
Ανεβάζαμε τις πίκρες μας.
Κατεβάζαμε τα όνειρά μας.
Το ισόγειο απαράλλαχτο.
Στο τρίτο αδειάζαμε το Νώντα.
Έλεγα: πότε θα ψηλώσω σαν τον κύριο του πέμπτου,
σαν τις ακακίες που παίζουν τα καλόπαιδα.
Πάνω απ’ τη νύχτα τρέχανε δυο άλογα.
Πάνω απ’ το κεφάλι μου δυο σύρματα.
Δίπλα μου ούρλιαζε ο αγέρας,
μπαινόβγαινε από τις τσέπες μου,
αρωματισμένος απ’ την κυρία του ρετιρέ.
Ανεβάζαμε τις πίκρες μας.
Κατεβάζαμε τα όνειρά μας.
Κι ο δρόμος γέμιζε φαρμάκια.
" Ἡ έκφραση του σώματος "
..........................
Η νύχτα σκέπασε τα δωμάτια. Διαδοχικά, όπως τα τρένα που καταπίνει ο κάμπος .Αδιέξοδοι διάδρομοι κύκλοι επιθυμίας .
Κι η προσδοκία της απόλαυσης στα μαύρα ,ωσάν κάρβουνα ,μάτια. Ακόμα κι όταν δεν μπορώ να τη φτάσω η φωνή με πλησιάζει .Οι τοίχοι γεμίζουν ζωγραφιές : Μαλλιά που αχνίζουν όπως τα ρουθούνια των αλόγων στον ιππόδρομο. Μουσκεμένα γλυκά και φρέσκα ωσάν κανέλα. Αναπνέω την τρυφερή θάλασσα του ευβοϊκού, γυμνή σταρένια κοιλιά .
Σιτηρέσιο αναμνήσεων
.....................
Μέσα από ραγισματιές κυκλοφορώ στους δρόμους με την ίδια ευκολία ανθρώπου που ονειρεύεται.
Μετακινώ τις γραμμές σ’ένα παραδείσιο τοπίο από σχολικές γιορτές και παραστάσεις. Ο αέρας κουβαλάει στάχτες και πούπουλα. Απλώνει στο μουλάτο σώμα υπόγειες ηδονές και παραισθήσεις.
Τα θέλγητρα άρπαξαν φωτιά, επιπλέουν των υδάτων. Πανέμορφα είναι τα πράσινα λιβάδια, η ανάβαθη θάλασσα του ευβοικού, η γλυκιά νοσταλγία της αγάπης, η άδεια πλατεία του άγνωστου στρατιώτη, τα φρούτα που ωριμάζουν το καλοκαιίρι, τα γέρικα σπίτια της οδού Μπαλαλαίων.
Αχ , περιφέρω τα ωραία μάτια της θάλασσας στις αμμουδιές του Ευρίπου.
. . .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου