Πλεύση
Η μοναξιά τ' απείρου με συντρίβει - η μοναξιά της ιδέας, ότι θα φύγω μόνος
χωρίς να πάρω τίποτα μαζί μου. Τίποτα απ' όσα έζησα, απ' όσα ζήσαμε και ο ήλιος μας χαρίζει και οι θάλασσες...
Τους αιώνες κοιτάζω, το παραγάδι που μακρινοί ψαράδες ρίχνουν ανάστροφα στο μέλλον και τ' άστρα γεννούν - το φως των ανθρώπων· Όταν στα μάτια τους κοιτάζεις, όταν η νύχτα μας βρυχάται,
σφάξε ένα όνειρο ν' ακούσεις την αγάπη.
.......................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου