Στο καφενείο
.....................
Σ' ένα καφενείο καθίσαμε οι τρεις μας
να πούμε για το ρημαδιό της άστοχης ζωής μας.
Για ποτέ οι καφέδες 'γίναν ούζα
και τα όνειρα μας μια “παρτούζα”!
Εσύ καπετανάκι ήθελες να γίνεις
κι απάνω από τη γέφυρα παραγγελιές να δίνεις.
Μα η ζωή στα έφερε τον πόνο να γιατρεύεις
για το δικό σου πόνο, τι θέλεις, τι γυρεύεις!
Ο άλλος ήθελες να γίνει μουσικός
και ο δικός του πόνος στα χείλη μας καημός.
Μα και αυτός προτίμησε τη σίγουρη τη λύση
κι αυτήν την εξαπάτηση ήθελες να μηνύσει.
Κι εγώ αναρωτήθηκα, κοιτώντας και τους δύο
«λες να φταίει που καθόμουν στο πρώτο το θρανίο;»
Μπα, ό,τι και αν γινόμουνα θα ήμουνα αυτός.
«Δηλαδή, ποιος;»...”Ένας καθώς πρέπει βλάκας και μισός!”
ποίηση: Γιάννης Κανδύλης
ποιητική συλλογή: "Τα Σκωπτικά-καυστικά"
©opyright
(Αφιερωμένο στον αδελφικό φίλο και γιατρό Γιώργο Βουτσά!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου