Αχαιός ο Ερετριεύς ( 484-420 έως 405 π.χ.) - Τραγικός ποιητής

Ο Αχαιός ο Ερετριεύς (484 π.Χ. - μετά το 420 π.Χ. και πριν το 405 π.Χ.) ήταν Έλληνας τραγικός ποιητής των κλασικών χρόνων, δημιουργός δεκάδων τραγωδιών και σατυρικών δραμάτων, εκ των οποίων 19 τίτλοι είναι γνωστοί.

Γεννήθηκε στην Ερέτρια της Εύβοιας και το πατρώνυμό του σύμφωνα με τη Σούδα ήταν Πυθόδωρος. Διαγωνίστηκε απέναντι στον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη από το 447 π.Χ. σε ηλικία 37 χρόνων. Αν και έγραψε πολλά δράματα, με μεταγενέστερες πηγές να τα υπολογίζουν από 24 έως 64, κατέκτησε το βραβείο μόνο μια φορά. Θεωρείτο ιδιαίτερα ταλαντούχος στη συγγραφή σατυρικού δράματος, με μόνο ανώτερό του τον Αισχύλο, από τον επίσης Ερετριέα φιλόσοφο Μενέδημο, όπως μαρτυρεί ο Διογένης Λαέρτιος. Σύμφωνα με τον Αθήναιο  Ναυκράτιο ωστόσο, το έργο του χαρακτηριζόταν από ασάφεια στην έκφραση και σε κάποια σημεία φάνταζε αινιγματικό. Από την ίδια πηγή είναι γνωστό ότι ο Ευριπίδης παρέθεσε ένα δίστιχο από το σατυρικό δράμα Αίθων σε κάποιο από τα έργα του, ενώ ένα άλλο απόσπασμα παρατίθεται στους Βατράχους του Αριστοφάνη.
Το έργο του ποιητή συμπεριλήφθηκε στον κανόνα των τραγικών ποιητών που συνέθεσαν οι Αλεξανδρινοί φιλόλογοι στην ελληνιστική περίοδο μαζί με αυτό των Σοφοκλή, Ευριπίδη, Αισχύλου, Αγάθωνα και Ίωνα του Χίου.
Η χρονολογία θανάτου του δεν είναι γνωστή, όμως η μη αναφορά του από τον χαρακτήρα του Ηρακλή στους Βατράχους του Αριστοφάνη (ο οποίος αναφέρει μια σειρά ζώντων τραγικών ποιητών) υποδεικνύει ότι απεβίωσε προ του 405 π.Χ., χρονολογία διαγωνισμού του έργου.

Στη σύγχρονη εποχή έχουν διασωθεί μόνο σπαράγματα του έργου του, καθώς και οι τίτλοι επτά σατυρικών δραμάτων και έντεκα τραγωδιών οι οποίοι ακολουθούν:

Τραγωδίες:Άδραστος, Αζάνες, Άθλα, Αλφεσίβοια, Ευμενίδης , Θησεύς, Κύκνος, Μώμος, Οιδίπους,
Πειρίθους, Φιλοκτήτης εν Τροίαι, Φρίξος
Σατυρικά δράματα
Αίθων, Αλκμαίων, Ήφαιστος, Ίρις, Λινός, Μοίραι, Ομφάλη,
Σημαντικές εκδόσεις
Τα διασωθέν έργο του συγκεντρώθηκε και έτυχε επιμέλειας από τον Ούρλιχς στη Βόννη το 1834.

.  .  .

ὁ Ἀχαιὸς δὲ ὁ Ἐρετριεὺς περὶ τῆς εὐεξίας τῶν ἀθλητῶν διηγούμενός φησι

    γυμνοὶ γὰρ ὀσφύν, φαιδίμους βραχίονας

    ἥβῃ σφριγῶντες ἐμπορεύονται, νέῳ

    στίλβοντες ἄνθει καρτερὰς ἐπωμίδας:

    ἄδην δ᾽ ἐλαίου στέρνα κἀσπίδων κύτος

    χρίουσιν ὡς ἔχοντες οἴκοθεν τρυφήν.