Γιώργος Σταμελάκος (1954- ) : Annabel Lee - Edgar Allan Poe (1809–1849)

Ο Γιώργος Σταμελάκος, πιστός φίλος και συνεργάτης του ιστολογίου,
έστειλε ένα πανέμορφο ποίημα του Edgar  Allan Poe του οποίου έκανε
την μετάφραση.

EDGAR ALLAN POE

Annabel Lee

........................

It was many and many a year ago, 

   In a kingdom by the sea, 

That a maiden there lived whom you may know 

   By the name of Annabel Lee; 

And this maiden she lived with no other thought 

   Than to love and be loved by me. 

I was a child and she was a child, 

   In this kingdom by the sea, 

But we loved with a love that was more than love— 

   I and my Annabel Lee— 

With a love that the wingèd seraphs of Heaven 

   Coveted her and me. 

And this was the reason that, long ago, 

   In this kingdom by the sea,                   

A wind blew out of a cloud, chilling      

   My beautiful Annabel Lee;                    

So that her highborn kinsmen came     

   And bore her away from me,             

To shut her up in a sepulchre             

   In this kingdom by the sea.              

The angels, not half so happy in Heaven,

   Went envying her and me—                      

Yes!—that was the reason (as all men know,  

   In this kingdom by the sea)  

That the wind came out of the cloud by night, 

   Chilling and killing my Annabel Lee.  

But our love it was stronger by far than the love 

   Of those who were older than we—                   

   Of many far wiser than we—                                

And neither the angels in Heaven above               

   Nor the demons down under the sea                  

Can ever dissever my soul from the soul              

   Of the beautiful Annabel Lee;                             

For the moon never beams, without bringing me dreams

   Of the beautiful Annabel Lee; 

And the stars never rise, but I feel the bright eyes 

   Of the beautiful Annabel Lee; 

And so, all the night-tide, I lie down by the side 

   Of my darling—my darling—my life and my bride, 

   In her sepulchre there by the sea— 

   In her tomb by the sounding sea.

Ανναμπέλα Λη

..............................

Ήταν πριν από πολύ πολύ καιρό,

Σε μια χώρα στην ακτή,

Που μια κόρη, ίσως ξέρεις, ζούσ΄ εκεί

Με τ΄ όνομα Ανναμπέλα Λη˙

Και η κόρη αυτή δεν είχε άλλο στοχασμό

Παρά να μ΄ αγαπάει και να την αγαπώ.

Ήμουν και ήτανε παιδί, 

Σ΄ αυτή τη χώρα στην ακτή,

Αλλ΄ αγαπιόμαστε με μι’  αγάπη πάνω απ΄ αγάπη-

Εγώ κι η Ανναμπέλα Λη-

Με μια αγάπη που τα φτερωτά Σεραφείμ του Ουρανού

Φθονήσανε εμένα και αυτή.

Κι΄ αυτή ήταν η αιτία πριν από καιρό

Σ΄ αυτή τη χώρα στην ακτή, 

Που ο άνεμος φυσώντας  απ΄ τα νέφη, μου πάγωσε

Την όμορφη  Ανναμπέλλα  Λη˙

Κι έτσι οι ουράνιοι συγγενείς της ήρθαν 

και τη πήραν μακρυά από  ΄με πολύ, 

Να την κλείσουν σ΄ ένα τάφο

Σ΄ αυτή τη χώρα στην ακτή.

Οι άγγελοι του Ουρανού που δεν είχαν τη μισή μας ευτυχία

Ζηλέψανε εμένα και αυτή-

Ναι!- Αυτή ήταν η αιτία ( όπως όλοι ξέρουν 

σ΄ αυτή τη χώρα στην ακτή)

Που ο άνεμος τη νύχτα απ΄ τα νέφη,

Πάγωσε και σκότωσε την Ανναμπέλα Λη.

Αλλά η αγάπη μας ήταν πιο δυνατή

 Εκείνων που ΄ταν   μεγαλύτεροι από ΄μας-

 Των πιο πολλών σοφότερων από ΄μας-

 Κι ούτε οι άγγελοι στον ουρανό ψηλά

 Ούτε οι δαιμόνοι  απ΄ της θάλασσας τα νερά

 Μπορούν ποτέ να χωρίσουν την ψυχή μου απ΄ τη ψυχή 

 Της ωραίας  Ανναμπέλας Λη˙

Γιατί η σελήνη ποτέ δεν ανατέλλει,  χωρίς όνειρα να μου φέρνει

Της πανώριας Ανναμπέλλας Λη˙

Κ ποτέ δεν βγαίνουν τ΄ άστρα, αλλά νοιώθω  λαμπερά τα μάτια

Της πανώριας Ανναμπέλλας Λη˙

Κι έτσι , στης νύχτας τη φουσκονεριά

Δίπλα στη γλυκειάς μου, της ζωής συντρόφισσας  μου 

Κάθομαι στο μνήμα πλάι  στην ακτή -

Στον τάφο της στη θάλασσα τη βουερή.

Μετάφραση: Γιώργος Σταμελάκος