Σημαντική προσωπικότητα του Πηλίου στην επανάσταση του 1821 είναι ο Αρχιμανδρίτης Ναθαναήλ Ιωάννου, γεννηθείς πιθανόν το 1805, στο Πήλι. Έζησε ως τα εφηβικά του χρόνια στο Πήλι, και μετά μετοίκησε στην Κάρυστο και συγκεκριμένα στη μονή των Καρυών, κυρίως για να λάβει εκπαίδευση στα ελληνικά γράμματα, μιας και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, εκπαίδευση πραγματοποιούταν κυρίως στις μονές. Στη μονή αυτή έμαθε τα στοιχειώδη γράμματα.
Στην ηλικία των 16, πολέμησε στις μάχες των Βρυσακίων, Βατησίων, Καρύστου, Διστομίου κλπ., δίπλα στους Ευβοιώτες οπλαρχηγούς Νικόλαο Κριεζώτη, Βάσο Μαυροβουνιώτη, Αγγελή Γοβιό, Νεόφυτο Αδάμ και για τον αγώνα του έλαβε το βραβείο του Αργυρού Νομισματόσημου!
Το 1824 χειροτονήθηκε ιερέας στην παραπάνω μονή, όπου και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από του κατοίκους της περιοχής και των γύρω χωριών. Μετά ενθαρρύνσεως του τότε Αρχιμανδρίτη Καρυστίας Δανιήλ Κοντούδη (1833-1842), συνέχισε τη Γυμνασιακή μόρφωση του σε ελληνικό σχολείο του μεγάλου του γένους διδασκάλου, Γεώργιου Γεννάδιου (Κεντρικόν Σχολείον). Στη συνέχεια παρακολούθησε για τέσσερα χρόνια μαθήματα στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το τελευταίο έτος της φοίτησης του, διατέλεσε ιερέας της Εκκλησιαστικής Ριζαρίου Σχολής, θέση την οποία έλαβε τιμητικά για την υπόληψή του. Συνολικά η εκπαίδευση του στην Αθήνα διήρκησε μια δεκαετία.
Το 1850 μετέβη στη Μασσαλία της Γαλλίας για να λάβει τη θέση του εφημέριου και διδασκάλου της εκεί Ορθοδόξου Ελληνικής Κοινότητας, αλλά αποχώρησε πέντε χρόνια μετά όταν παρά της δικής του άρνησης, εισήγαγαν στο ναό της Κοινότητας, Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τη λεγόμενη τότε «Ευρωπαϊκή μουσική», γεγονός για το οποίο αργότερα έγραψε και δημοσίευσε το έργο « Λόγον περί Εκκλησιαστικής μουσικής» που εκδόθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1858.
Επανερχόμενος στην Ελλάδα από τη Μασσαλία, διορίσθηκε ιεροκήρυκας των Κυκλάδων. Εργάσθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου ως αρχιμανδρίτης και παραιτήθηκε στα γεράματα του, όπου και συνέχισε να διαμένει αγαπώμενος και τιμώμενος από τους κατοίκους και πιστούς της περιοχής. Απεβίωσε στις 16 Ιανουαρίου 1880 και κηδεύτηκε με σεβασμό και λύπη πολλή.
Ο Ναθαναήλ Ιωάννου ήταν σεβάσμιος και ενάρετος αναγνωρισμένος από όλο τον Ελληνικό Κλήρο. Αποδεδειγμένα επέδειξε πρωτοφανή φιλοπατρία .
Στη διαθήκη του άφηνε την σπουδαία βιβλιοθήκη του, στο Ιερατικό Σχολείο Χαλκίδας (1857-1893) όπου αργότερα μεταφέρθηκε τόσο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Χαλκίδας όσο και στο Ά Γυμνάσιο Αρρένων Χαλκίδας. Επίσης την μικρή του περιουσία, την δώρισε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά και στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο , γι’ αυτό και η αναγραφή του ονόματος του στη στήλη των δωρητών και ευεργετών του.
Τέλος μια οδός της πόλης της Χαλκίδας φέρει τιμητικώς το όνομα του.
(http://www.ecclesia.gr/…/th…/material/1984_4_2_Themelis2.pdf).
Ο Ναθαναήλ Ιωάννου εξέδωσε δύο συγγραφικά του έργα:
Ευβοιϊκά- Ναθαναήλ Ιωάννου, Ερμούπολη Σύρου, 1857.
https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/a/f/metadata-22-0000079.tkl
Λόγος περί Εκκλησιαστικής Μουσικής, Ερμούπολη Σύρου, 1858.
https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/a/0/e/metadata-70-0000154.tkl
Στην ηλικία των 16, πολέμησε στις μάχες των Βρυσακίων, Βατησίων, Καρύστου, Διστομίου κλπ., δίπλα στους Ευβοιώτες οπλαρχηγούς Νικόλαο Κριεζώτη, Βάσο Μαυροβουνιώτη, Αγγελή Γοβιό, Νεόφυτο Αδάμ και για τον αγώνα του έλαβε το βραβείο του Αργυρού Νομισματόσημου!
Το 1824 χειροτονήθηκε ιερέας στην παραπάνω μονή, όπου και αγαπήθηκε ιδιαίτερα από του κατοίκους της περιοχής και των γύρω χωριών. Μετά ενθαρρύνσεως του τότε Αρχιμανδρίτη Καρυστίας Δανιήλ Κοντούδη (1833-1842), συνέχισε τη Γυμνασιακή μόρφωση του σε ελληνικό σχολείο του μεγάλου του γένους διδασκάλου, Γεώργιου Γεννάδιου (Κεντρικόν Σχολείον). Στη συνέχεια παρακολούθησε για τέσσερα χρόνια μαθήματα στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το τελευταίο έτος της φοίτησης του, διατέλεσε ιερέας της Εκκλησιαστικής Ριζαρίου Σχολής, θέση την οποία έλαβε τιμητικά για την υπόληψή του. Συνολικά η εκπαίδευση του στην Αθήνα διήρκησε μια δεκαετία.
Το 1850 μετέβη στη Μασσαλία της Γαλλίας για να λάβει τη θέση του εφημέριου και διδασκάλου της εκεί Ορθοδόξου Ελληνικής Κοινότητας, αλλά αποχώρησε πέντε χρόνια μετά όταν παρά της δικής του άρνησης, εισήγαγαν στο ναό της Κοινότητας, Κοιμήσεως της Θεοτόκου, τη λεγόμενη τότε «Ευρωπαϊκή μουσική», γεγονός για το οποίο αργότερα έγραψε και δημοσίευσε το έργο « Λόγον περί Εκκλησιαστικής μουσικής» που εκδόθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου το 1858.
Επανερχόμενος στην Ελλάδα από τη Μασσαλία, διορίσθηκε ιεροκήρυκας των Κυκλάδων. Εργάσθηκε στην Ερμούπολη της Σύρου ως αρχιμανδρίτης και παραιτήθηκε στα γεράματα του, όπου και συνέχισε να διαμένει αγαπώμενος και τιμώμενος από τους κατοίκους και πιστούς της περιοχής. Απεβίωσε στις 16 Ιανουαρίου 1880 και κηδεύτηκε με σεβασμό και λύπη πολλή.
Ο Ναθαναήλ Ιωάννου ήταν σεβάσμιος και ενάρετος αναγνωρισμένος από όλο τον Ελληνικό Κλήρο. Αποδεδειγμένα επέδειξε πρωτοφανή φιλοπατρία .
Στη διαθήκη του άφηνε την σπουδαία βιβλιοθήκη του, στο Ιερατικό Σχολείο Χαλκίδας (1857-1893) όπου αργότερα μεταφέρθηκε τόσο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Χαλκίδας όσο και στο Ά Γυμνάσιο Αρρένων Χαλκίδας. Επίσης την μικρή του περιουσία, την δώρισε σε φιλανθρωπικά ιδρύματα αλλά και στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο , γι’ αυτό και η αναγραφή του ονόματος του στη στήλη των δωρητών και ευεργετών του.
Τέλος μια οδός της πόλης της Χαλκίδας φέρει τιμητικώς το όνομα του.
(http://www.ecclesia.gr/…/th…/material/1984_4_2_Themelis2.pdf).
Ο Ναθαναήλ Ιωάννου εξέδωσε δύο συγγραφικά του έργα:
Ευβοιϊκά- Ναθαναήλ Ιωάννου, Ερμούπολη Σύρου, 1857.
https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/f/a/f/metadata-22-0000079.tkl
Λόγος περί Εκκλησιαστικής Μουσικής, Ερμούπολη Σύρου, 1858.
https://anemi.lib.uoc.gr/metadata/a/0/e/metadata-70-0000154.tkl
..............................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου