Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020

Λυκόφρων ο Χαλκιδεύς : Ποιητής- Τραγωδός - Λόγιος (330π.χ.-280π.χ.)

 



Έργο του Ν. Εγγονόπουλου (1955) με τίτλο "η Χαλκίς"
(αυγοτέμπερα σε ξύλο μικρών διαστάσεων)
Η εικονιζόμενη μορφή παραπέμπει στον Λυκόφρονα τον Χαλκιδαίο 
και το έργο του "Αλεξάνδρα"



Ο Λυκόφρων γεννήθηκε στην Χαλκίδα (330 π.χ.)γιος του Σωκλέους. Ήκμασε επί Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου, έδρασε δε κυρίως στην Αλεξάνδρεια. Ενωρίς ήρθε στην Αθήνα όπου έγραψε το σατυρικό δράμα "Μενέδημος". Από εκεί πήγε στην Αλεξάνδρεια όπου τιμήθηκε από τον Πτολεμαίο ο οποίος του ανέθεσε την διάταξη και φύλαξη του τμήματος της βιβλιοθήκης που περιείχε τις κωμωδίες και την έκδοση των κωμικών. Αν και ασχολείτο με τους κωμικούς έγραψε, κατά τον Ιωάννην Τζέτζην (Βυζαντινός λόγιος του 12ου μ.χ.) , 56 τραγωδίες, εκ των οποίων διασώθηκαν 20 επιγραφαί δραμάτων, ένα απόσπασμα των "Πελοπιδών" καθώς και έτερο που περιέχει 1474 ιαμβικούς στίχους με την επιγραφή "Αλεξάνδρα" ή "Κασσάνδρα". Το όνομα "Αλεξάνδρα" αποδίδεται στην Κασσάνδρα, την κόρη του Πριάμου και της Εκάβης. Το ποίημα τούτο αμφισβητείται αν γράφτηκε στη Χαλκίδα, όπως πιστεύει ο Wilamowitz, ; ή εις την Αλεξάνδρεια κατά τον Holzinger, περί το 274 π.χ. Στο ποίημα αυτό προλογίζει η Κασσάνδρα και προφητεύει τα όσα δεινά πρόκειται να συμβούν στους Τρώες εξαιτίας του Πάρη. Το ποίημα αυτό περιέχει πλήθος γεωγραφικών και μυθολογικών ονομάτων αλλά και πολύ σπάνιων λέξεων έτσι ώστε σε πολλά σημεία του να καθίσταται δυσνόητο και στρυφνό. Ο αινιγματικός χαρακτήρας ολόκληρου του κειμένου, το οποίο αρθρώνεται ως ιστός αινιγμάτων,  όπως λέει στους στίχους 10-11 η Αλεξάνδρα: "δυσφάτους αἰνιγμάτων οἴμας τυλίσσων". Υπενθυμίζει τα σύγχρονα με το έργο σιβύλλεια ποιήματα. Η μυστηριώδης ασάφεια των εννοιών επιτείνεται, με τις πολλές ξενικές και σπάνιες λέξεις, τις οποίες μεταχειρίστηκε ο ποιητής, για να δώσει στο έργο του όγκο. Αντ' αυτού το έκανε πολύ δυσνόητο. Εν τούτος οι στίχοι είναι εύρυθμοι και αρμονικοί. Το ποίημα δέχτηκε πολλές ερμηνείες και στους νεότερους χρόνους έγιναν πολλές μεταφράσεις και μιμήσεις του. Εκδόσεις του έργου υπάρχουν πολλές με σπουδαιότερες του Holinger με γερμανική μετάφραση και ερμηνευτικών σχολίων (Λειψία, 1895) και του Ciaceri με ιταλική μετάφραση (Catania, 1901).Άλλες εκδόσεις:John Potter (του ἀρχιεπισκόπου) (1697, 1702)L. Sebastian (1803)L. Bachmann (1830)Gottfried Kinkel (1880).

Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 7 σπουδαίους τραγικούς ποιητές του Αλεξανδρινού κανόνα.



....................................................................

Δεν υπάρχουν σχόλια: