Θωμάς Μυλωνάς - Απλά μαθήματα συνύπαρξης

Ernan Roch - The Train

(1971)

| Album: Le Onda Pesada De Ernan Roch Con Las Voces Frescas | Psych • Folk • Rock | Mexico)

Απλά μαθήματα συνύπαρξης

...............................................

Παίρνω λοιπόν το τρένο για την Αθήνα. 

Στην Οινόη ανεβαίνουν κάτι κύριοι που ανοίγουν κουβέντα για το αν οι ελιές φέτος θα κάνουν πολύ λάδι.

Παραδίπλα, κάποιος λέει στον συνομιλητή του ότι έχει δίκιο ο Βαρουφάκης. Ο συνομιλητής του απαντάει ότι δεν έχει δίκιο ο Βαρουφάκης αλλά ο Τσίπρας. Ένας άλλος προσθέτει ότι έχει δίκιο η Κωνσταντοπούλου. Δεν αναφέρεται καθόλου ο Λαφαζάνης.

Ένας παππούς τρώγεται εδώ και ώρα να μου πει κάτι σημαντικό. Μου το λέει:

-Ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν εβραίος! 

Ακριβώς αυτό αναρωτιόμουν: Τι να ήταν ο Αβραάμ Λίνκολν.

Δίπλα μου ένας πακιστανός μιλάει στο κινητό και δεν μπορώ να στήσω αυτί να δω τι λέει γιατί δεν ξέρω πακιστανικά.

Σε κάποια φάση, περνάει ο ελεγκτής και του απευθύνομαι:

-Κύριε ελεγκτά, σας παρακαλώ, μπορείτε να μου κάνετε με το τρυπητήρι σας μια τρύπα στη ζώνη μου γιατί πάχυνα και δε με χωράει;

Παραπέρα διάφοροι άνθρωποι εξηγούνε ότι πρέπει να τρώμε λιναρόσπορο γιατί κάνει καλό.

Εν τω μεταξύ, στο βιβλίο μου βρίσκομαι σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο, ο Μονταλμπάνο κοντεύει να πιάσει τον δολοφόνο, αλλά απ΄ την πολλή φασαρία έχω κολλήσει στην ίδια σειρά εδώ και μια ώρα.

Απέναντι κάθεται η Μόνα Λίζα, όμως οι γυναίκες ενοχλούνται άμα τις χαζεύεις στο τρένο και έτσι δεν μπορώ να τη θαυμάσω. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θα το καταγγείλω στη Διεθνή Αμνηστία.

Στον Άγιο Θωμά, ορμάνε μέσα οι φαντάροι και πιάνουν να συζητάνε τα φανταρίστικά τους, για κλασομπανιέρες, μυγοχέσματα και τα λοιπά.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αποκοιμιέμαι. Ναι, ναι. Αν είναι δυνατόν...

Βλέπω το εξής όνειρο: Είμαι, λέει, στο ίδιο αυτό τρένο, αλλά μόνο εγώ. Δηλαδή, τελείως εγώ. Δεν υπάρχει άλλη ψυχή ζώσα. 

Όμως... όμως όσο να πεις, με πιάνει μια μοναξιά, θέλω μια παρέα βρε αδερφέ, κάποιον...

Τροποποιώ τα όνειρο: Τώρα, το τρένο γεμίζει κόσμο αλλά όλοι είναι όμοιοι με μένα, δηλαδή είμαι εγώ πολλαπλασιασμένος. Ωστόσο... κι αυτή η ευτυχία δεν κρατάει πολύ: Εδώ δεν υποφέρω ούτε τον ένα μου εαυτό, φαντάσου τώρα τρακόσους εαυτούς μαζί.

Εντέλει, αποφασίζω να ξυπνήσω επειγόντως. Ξαναβρίσκω τη θέση μου ανάμεσα σε όλες τις ράτσες των ανθρώπων.

Ακόμα κι αν δεν ξέρουμε πού πηγαίνουμε με αυτό το τρένο, σας ευχαριστώ όλους που υπάρχετε, ο καθένας με το κουσούρι του.

Ω Αγία Διαφορετικότητα, ελέησον, σώσον και διαφύλαξον ημάς, δόξα σοι η ελπίς ημών δόξα σοι!

........................................................