Ένας πίνακας του Ρενέ Μαγκρίτ-
Απλά μαθήματα κοιτάγματος στον καθρέπτη
Ο άντρας αυτός, δυστυχώς, δεν ξέρει πώς γίνεται ένα σωστό κοίταγμα στον καθρέφτη. Χτενίζεται σχολαστικά, ελέγχει τις τρίχες που ξεπετάγονται από τα ρουθούνια του, στρώνει το μούσι του, πεπεισμένος πως ο καθρέφτης θα του επιτρέπει εσαεί να επινοεί εαυτούς, έτσι, ανώδυνα.
Ούτε καν τηρεί μια απόσταση ασφαλείας από το μαγνητικό πεδίο του καθρέφτη του. (Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, η ιδανική απόσταση είναι 48 πόντοι σε ελαφριά κλίση 35 μοιρών)
Ο καθρέφτης ακολουθεί μια πολύ ύπουλη τακτική: στην αρχή το παίζει φίλος, προσφέρει εκδουλεύσεις του τύπου έτοιμες δικαιολογίες για όλα τα καθημερινά μικροεγκληματάκια, κάλυψη τυχόν εμφανισιακών ατελειών και τα λοιπά.
Ακόμα και όταν ο άντρας βγαίνει από το σπίτι, συνεχίζει να τελεί υπό πούμε, ο άντρας παρακολουθεί απέξω τον εαυτό του όταν μιλάει με την επιτήρηση του καθρέφτη του. Είναι δύσκολο να εξηγηθεί: Ας τους άλλους ανθρώπους, και του ανακοινώνει εκ των προτέρων τι να πει, πώς να το πει και τι χειρονομίες να κάνει. Στην ουσία, ο άντρας λειτουργεί ως μυστικός πράκτορας στην υπηρεσία του καθρέφτη, είναι η φωνή του καθρέφτη που τα υπαγορεύει όλα.
Πίσω από τον καθρέφτη υπάρχει ένα μακρύ σκοτεινό τούνελ. Μέσα στο τούνελ έρπει με αγκώνες, βλέφαρα και νύχια, το πρόσωπο του άντρα, πασχίζοντας να τον φτάσει και να συναντηθόύν.
Ο ζωγράφος έχει αποτυπώσει ακριβώς τη στιγμή που ο άντρας σημειώνει στο ημερολόγιό του «Τέλος αιχμαλωσίας», το ακουμπάει στο πλάι και αποφασίζει -επιτέλους- να διασχίσει τον καθρέφτη του και να μπει στο τούνελ. Να σπεύσει προς το πρόσωπό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου