Θωμάς Μυλωνάς ( - ): Απλά μαθήματα χυλόπιτας

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ XΥΛΟΠΙΤΑΣ

Όποτε έχω εφημερία στο προαύλιο του σχολείου, έρχεται και μου κολλάει από δίπλα ένα αγόρι. Μου λέει:
-Κυριε, δε με βάλανε στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου.
-Ε καλά παιδί μου, δεν χάθηκε κι ο κόσμος.
-Ναι, αλλά η Βαγγελιώ…
-Η Βαγγελιώ, τι;
-Τα ‘φτιαξε με άλλον.
-Ωχ… Με ποιον;
-Με έναν που παίζει στην ομάδα μπάσκετ. Γιατί, καλέ κύριε, τα κορίτσια προτιμούν τους μπασκετμπολίστες;
-Άστο πάνω μου. Θα μιλήσω του γυμναστή να σε βάλει τουλάχιστον αναπληρωματικό.
-…
-Θρήνησε άμα θες, παιδί μου. Αλλά δέξου τη χυλόπιτα με τιμή και δόξα. Τότε δεν θα έχεις χάσει τη Βαγγελιώ ποτέ ολοκληρωτικά. Θα κουβαλάς πάντα ένα κομμάτι της μέσα σου.
-Όμως, και στα πάρτι, καλέ κύριε... Δεν με καλεί κανείς. Δεν υπάρχει πιο φριχτό πράγμα από το να μη σε καλούνε στα πάρτι.
-Καταλαβαίνω, παιδί μου.
-Την έχω πέσει σε όλες τις συμμαθήτριές μου. Δεν με θέλει καμιά.
-Η Φαίη; Προχτές που σας είχα βάλει διαγώνισμα είδα ότι σε άφησε να αντιγράψεις από το γραπτό της. Μήπως της αρέσεις;
-Η Φαίη είναι απουσιολόγος.
-Α, συγνώμη, το ξέχασα.
-Μέχρι που δοκίμασα κι αυτό που μου είχατε πει τις προάλλες, να είμαι ο εαυτός μου.
-Και δεν λειτούργησε;
-Παταγώδης αποτυχία. Με κοιτάζω στον καθρέφτη και δεν μπορώ να καταλάβω τι προσπαθούν να δουν οι άλλοι σε μένα.
-Το σύστημα «λάου λάου»;
-Τίποτα. Ούτε το «ντάιρεκτ κι ο θεός βοηθός».
-…
-Τι να κάνω, καλέ κύριε; Έχω τόση αγάπη μέσα μου, μα κανείς δεν την χρειάζεται αυτήν την αγάπη.
-Σαν καρουζέλ που γυρίζει μόνο του, αδειανό, χωρίς ούτε μισό παιδάκι.
-Σαν τη θάλασσα του χειμώνα που κανείς δεν την κολυμπάει.
-Σαν χελώνα που δε βρίσκει ένα μέρος να εναποθέσει τα αυγά της.
-Σαν…
Κοιτάζω άλαλος το περίλυπο αγόρι. Ξέρω καλά πως αυτό το πρόβλημα δεν έχει λύση.