Η Αγαθονίκη Αντωνιάδου ήταν
συνεργάτις τής Καλλιρρόης Παρρέν.
Η οικογένεια Αντωνιάδου στα χρόνια τής Τουρκοκρατίας μετανάστευσε στη Σκύρο, όπου και εγκαταστάθηκε. Εκεί γεννήθηκε και η Αγαθονίκη. Ο παππούς της Αντωνάκης Σταματίου ήταν πληρεξούσιος τής Σκύρου και των Βορείων Σποράδων στην Εθνοσυνέλευση τού Άργους. Πατέρας της ήταν ο Γεώργιος Αντωνιάδης και αδελφός της ο Θαλής Αντωνιάδης, ένας εκ των ιδρυτών τής Θεολογικής Σχολής τής Χάλκης, νομικός και λογοτέχνης, καθώς και πρόεδρος τού Φιλολογικού Ομίλου «Παρνασσός».
Η Αγαθονίκη φοίτησε στο Αρσάκειο στην Αθήνα και πραγματοποίησε Ανώτερες σπουδές σε ένα από τα τρία Παρθεναγωγεία της Ερμουπόλεως στη Σύρο, όπου το 1874 τιμήθηκε με το «Ράλλειο» Βραβείο της «Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας». Διατέλεσε διευθύντρια του Κεντρικού Παρθεναγωγείου Σερρών και του Εθνικού Ιωακειμίδειου Παρθεναγωγείου Κωνσταντινουπόλεως. Ανήκε στον πυρήνα των συνεργατών της Καλλιρρόης Παρρέν, στον οποίο συγκαταλέγονταν δασκάλες, επιστήμονες, ποιήτριες, πεζογράφοι, λόγιες, αλλά και γυναίκες με μεγάλο κοινωνικό κύρος και φιλανθρωπική δράση όπως η Σαπφώ Λεοντιά, η Κρυσταλλία Χρυσοβέργη, η Φλωρεντία Φουντουκλή-Σπινέλη, η ΄Αννα Σερουίου, η Μαρίκα Φιλιππίδου, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η Σωτηρία Αλιμπέρτη, η Αγγελική Παναγιωτάτου, η Ναταλία Σούτσου και η Σοφία Σλίμαν. Υπήρξε από τις συντάκτριες του εντύπου «Εφημερίς των Κυριών» που εξέδιδε η Καλλιρρόη Παρρέν. Το 1897 για λόγους ασφαλείας επέστρεψε από την Κωνσταντινούπολη στη Σκύρο. Έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της, απομονωμένη στο Μανιπιό, το Βυζαντινό Μαγγιπείον, στο τεράστιο οικογενειακό της κτήμα στην Επισκοπή της Σκύρου. Το όνομα της Αντωνιάδου έχει δοθεί σε οδό στο Δήμο της Νέας Σμύρνης στο νομό Αττικής.
Η Αγαθονίκη είχε μεγάλη μόρφωση. Έγραψε παιδαγωγικές μελέτες, καθώς και ένα σύγγραμμα για τη Σκύρο, που ήταν και ο τόπος καταγωγής της. Τα περισσότερα ποιήματά της, που στο σύνολο τους παραμένουν ανέκδοτα, ήταν γραμμένα στην καθαρεύουσα τής εποχής της και εξέφραζαν με λυρικό τόνο την αγάπη. Στο βιβλίο τής Μαρίας Αναστασοπούλου «Καλλιρρόη Παρρέν. Η ζωή και το έργο της. Η συνετή απόστολος τής γυναικείας χειραφεσίας» περιλαμβάνονται 8 επιστολές από την αλληλογραφία τής Παρρέν με την Αγαθονίκη Αντωνιάδου. Η ανιψιά τής Αντωνιάδου, λαογράφος και ποιήτρια Νίκη Πέρδικα παρουσίασε στο κοινό τής Αθήνας την ξεχασμένη ποιήτρια τού 19ου αι. με ομιλία της στο Λύκειο των Ελληνίδων.
Εφημερίς των Κυριών ονομαζόταν το πρώτο περιοδικό στην Ελλάδα που δημιουργήθηκε από γυναικεία συντακτική ομάδα και απευθυνόταν μόνο σε γυναίκες. Το πρώτο φύλλο κυκλοφορεί στις 9 Μαρτίου του 1887 και το τελευταίο της το 1917, έχοντας κυκλοφορήσει 1106 τεύχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου