Γιώργος Βουτσάς (1953- ): Χάρτινα καραβάκια

Θυμάμαι αρκετά από την παιδική μου ηλικία.

Υπάρχουν όμως και γεγονότα τα οποία,συνδυάζονταν με ευχαρίστηση αυτό που λέμε ευχάριστες στιγμές. 

Αυτές μου έμειναν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου.

Χάρτινα καραβάκια  

................................. 

Τα Φθινοπωρινά Κυριακάτικα απομεσήμερα

συνηθίζαμε να πηγαίνουμε

ένα περίπατο με τον πατέρα.

Του έδινα με εμπιστοσύνη

το χεράκι μου

και τον άφηνα να με οδηγεί.

Πολύ όμορφο και συνάμα άγριο

τότε

το τοπίο στην παραλία "Ροδιές"

Σχηματισμοί βράχων μέσα στη θάλασσα

και στην παραλία ,

πολλές μικρές ζεστές λιμνούλες

Ο φίλος ήλιος αντανακλούσε

στις επιφάνειες

και το δροσερό αγέρι

μας θύμιζε την λυτρωτική αγάπη

της φύσης!

Εκεί παίζαμε και κάναμε μπάνιο,

παιδάκια, με ασφάλεια

και γλυτώναμε εκείνο το

" μην πάτε στα βαθιά θα πνιγείτε ! "

Τσαλαβουτούσαμε σαν μικρά καβουράκια!

Μα τώρα το καλοκαίρι πέρασε

και με τον πατέρα κάναμε άλλα πράγματα.

Φτειάχναμε μικρά χάρτινα καραβάκια

τα ρίχναμε στο νερό

και χαρούμενοι

τα βλέπαμε να απομακρύνονται...

Κάποια στιγμή

τα χάναμε από τα μάτια μας...

.

Άλλα γιατί άντεχαν και συνέχιζαν το ταξίδι

και άλλα γιατί διαλύονταν στο νερό...

Ακριβώς όπως και οι ζωές μας...
...........................................................................

Στην μνήμη του πατέρα μου Μάρκου.

..........................................................................

Λάδια σε καμβά 50Χ60