Ο γλάρος
.......................................
Κατέβηκε τα σκαλοπάτια αργά,
αναπνέοντας βαθιά την ηρεμία του χώρου
και κάθισε δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο
με θέα τον ωκεανό.
Μόνος λοιπόν, ελεύθερος!
Μπορούσε επιτέλους να μιλήσει διεξοδικά
με τον εαυτό του για μια φορά.
Τον ξεμονάχιασε τον φυγάδα
που του γλιστρούσε σαν χέλι.
Το τοπίο τον βοηθούσε να συγκεντρωθεί
και να σκεφτεί ήρεμα,
να υποβάλλει τις ερωτήσεις
και να έχει επιτέλους
κάποιες απαντήσεις με συνειρμό.
Μετά το βουητό της πόλης,
την καθημερινότητα της επιβίωσης,
αυτό που απολάμβανε σήμερα
ήταν κάτι απρόσμενο, ένα δώρο,
το όφειλε στον εαυτό του.
Ο γλάρος βούτηξε αστραπιαία στο νερό,
αναδύθηκε με την λεία στο ράμφος του
και προσγειώθηκε στην παραλία
ανάμεσα στα φύκια και στο αφρόκυμα.
Θαύμαζε πάντα το πέταγμα του γλάρου!
Το παρομοίαζε με την ελευθερία...
................................................................
Γιώργος Βουτσάς : Από την ποιητική συλλογή " Με την πένα και τον χρωστήρα "
Παστέλ σε χαρτί ( 20 Χ 30 εκ. )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου