Γιώργος Βουτσάς (1953- ): Ομίχλη

Ομίχλη

.............

Ψιλόβρεχε,

τα φανάρια αχνοφέγγιζαν,

η ομίχλη αγκάλιαζε την παραλία,

τα σιδερένια μαύρα κάγκελα

κρύα και σκουριασμένα.

Παρατηρούσα το ρεύμα,

είχε δυναμώσει για τα καλά

και τα θαλασσοπούλια πάνω του 

ξέγνοιαστα έκοβαν βόλτες.

Σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα,

τόσες δεκαετίες πίσω.

'Ολα απαράλλακτα

ακριβώς τα ίδια,

το ίδιο σημείο,

ίσως και τα ίδια πουλιά.

Ρούφηξα βαθιά τον καπνό,

χαμογέλασα... 

Τα ίδια...

Μάλλον όχι...

Ο χρόνος...

Περπάτησα

και άκουγα τα βήματα μου

βαριά στο πλακόστρωτο...