Στο ίδιο πνεύμα και πηγή έμπνευσης το δικό μου ποίημα και η αντίστοιχη ζωγραφιά..."Καρουσέλ"
Το Λούνα Παρκ
..........................
Δεν είχα και πολλά κέφια και ξεκίνησα για το σπίτι,
πήρα τον κατήφορο για να βγω στην παραλιακή.
Απ' το παράθυρο παρέα η δροσιά του Σεπτέμβρη,
του μήνα που αγαπώ πιο πολύ απ' όλους τους μήνες.
Κάτι όμως στην παραλία είχε αλλάξει.
Δεν ήταν η ερημιά της ώρας,
ούτε η μοναξιά των ευκαλύπτων που έγερναν
με χάρη από το χάιδεμα του αγεριού.
Μου πήρε λίγη ώρα να συνειδητοποιήσω
ότι τα κοντέινερ στην άκρη του δρόμου στη σειρά,
ήταν φορτωμένα με το Λούνα Παρκ
που έφευγε για άλλα μέρη.
Τα αλογάκια, οι βαρκούλες, το τραινάκι,
τα καθίσματα απ' τις περιστρεφόμενες κούνιες,
όλα πλέον, είχαν στριμωχτεί στις μεγάλες καρότσες
σχεδόν δεν μπορούσαν να ανασάνουν.
Πόσο γρήγορα πέρασε το καλοκαίρι!
Πόσο γρήγορα φεύγει και το Λούνα Παρκ!
Σαν να έχασε από ομορφιά η παραλία.
Οι φωνές των παιδιών, τα πολύχρωμα φώτα,
τα τραγούδια απ' τα μεγάφωνα
τώρα πάνε...
Θα σε περιμένουν με λαχτάρα τα παιδιά
να έρθεις πάλι Λούνα Παρκ
το επόμενο καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου