Ο Γιώργος Βουτσάς απαγγέλλει Γιώργο Βουτσά - βίντεο

Το σπίτι στην ανηφοριά

.....................................

Ο δρόμος τώρα έχει άσφαλτο,

η ανηφοριά δεν σε κουράζει τόσο

ούτε τα παπούτσια σου γεμίζουν σκόνη

απ' αυτή που κάλυπτε τότε το σοκάκι.

Ο στύλος με το παλιό φανάρι

υπάρχει ακόμα

εκεί που κρεμούσαμε τα φιδάκια

για να τρομάζουμε

τους νυκτερινούς διαβάτες,

που γύριζαν

αποκαμωμένοι από το μεροκάματο

στα σπίτια τους.

Ο Βαγγέλης,ο Κώστας,ο Γιώργος

ήταν η παρέα μου,

σκέτοι διάβολοι όλοι

αλλά πρέπει να πω ότι

το διασκεδάζαμε!

Τα πλαϊνά του δρόμου

με τις μαργαρίτες,

έχουν γίνει πεζοδρόμια,

τίγκα στο αυτοκίνητο!

Το παλιό γραφικό γεφυράκι

που από κάτω του περνούσαν

τα βρόχινα νερά,

ένας μικρός χείμαρρος,

μπαζώθηκε κ αυτό

κ' από πάνω του βάναν κ' ένα εικονοστάσι !

Φυσάει λίγο,

αλλά η εξάτμιση από μια σακαράκα

που ανεβαίνει ασθμαίνοντας,

μ' εμποδίζει ν' αναπνεύσω

το βραδινό αεράκι.

Η πόρτα στρίγγλισε στο άνοιγμα,

παραμέρισα τ' αγριόχορτα

κι' ανέβηκα σιγά σιγά τα σκαλιά

με τα σπασμένα μάρμαρα.

Ο γάτος σκιάχτηκε

νιαούρισε άγρια κι' εξαφανίστηκε

στο ανοιχτό υπόγειο.

Κάθισα σε μια μισοσπασμένη καρέκλα

στο μπαλκόνι.

''να σου φτιάξω ενα καφεδάκι παιδάκι μου;''

''ναι μάνα φτιάξε,

έχω πολύ διάβασμα απόψε !''

''διάβασε όσο θέλεις

αλλά μην καπνίζεις τόσο πολύ

είσαι μικρό παιδί ακόμη!''

από το καθιστικό ακούστηκε ο γέρος

''ας το παιδί ήσυχο ρε Μπέμπα

εσύ θα του πεις τι θα κάνει;''

Ακόμα καπνίζω αρκετά!

Είχα καιρό να έρθω

στο άδειο από ανθρώπους

πατρικό μου.

Η κατηφόρα φεύγοντας

ήταν εύκολη,

όπως όλες οι κατηφόρες...

Στη μνήμη του πατέρα μου Μάρκου Βουτσά.

.................................................................................

Τρύπες στο σακάκι

...............................

Πάντα με δύο τσάντες στο χέρι,

του δημιουργούσε κόμπλεξ,

ένοιωθε να τον κοιτάζουν περίεργα,

χώρια το βάρος.

Προσπαθούσε να μη δίνει σημασία

αλλά υπήρχαν στιγμές

που βλαστήμαγε.

Δε μπορούσε να καπνίσει στο δρόμο

και άφηνε ένα τσιγάρο

να κρέμεται από τα χείλη του

μέχρι που όλο γινόταν στάχτη.

Είχε τρύπες αρκετές 

στο φθαρμένο σακάκι του.

...........................................

..................................................................................

Η ορχήστρα

.......................

Κατέφθασε στην πόλη η ξένη ορχήστρα,

χωρίς σπουδαίο μαέστρο

και ικανούς εκτελεστές,

με πάθος για όμορφη απόδοση του έργου.

Τι σύνολο κι' αυτό !

Η αίθουσα αδειάζει...

Μόνο κάποιοι αδαείς

και περίεργοι στες καρέκλες.

..................................................................................