Το φθινόπωρο του 1985 επέστρεψα στη Χαλκίδα, έχοντας φύγει το φθινόπωρο του 1971.
Άρχισα να δουλεύω στο ΙΚΑ και όπως ήταν επόμενο άρχισαν να καταφθάνουν τόσοι και τόσοι και ανάμεσά τους τα "αηδόνια"! Εννοώ τους χορωδούς που μαζί με τον πατέρα μου, Μάρκο, συμμετείχαν στα διάφορα χορωδιακά σχήματα της Χαλκίδας (Κωτσόπουλου, Χάνου...). Ήρθε ο Γιάννης Μανιός, ο Λώλος Δαϊναβάς, ο Δ. Ελευθερίου, ο Β. Λειβαδίτης, οι Αθηναίοι και βέβαια ο Δημήτρης Δεμερτζής που εκτιμούσε τον πατέρα μου ιδιαίτερα..
Με τον καιρό άλλαξαν ιδιότητα και από ασθενείς μετατράπηκαν σε "Μάγους εξ Ανατολών"
δωρίζοντάς μου κασέτες από ηχογραφήσεις των χορωδιακών σχημάτων. Δεν βλέπω να κυκλοφορεί κάτι, σε όλο το διαδίκτυο και, συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, έτσι αποφάσισα να αναρτήσω αυτό το υλικό. Θα είναι κρίμα "να μου μείνουν στα χέρια".
Αγαπητοί συμπολίτες, αυτές οι κασέτες αφιερώνονται σε όλους αυτούς του, ανιδιοτελείς, Χαλκιδαίους, που αφιέρωσαν τον χρόνο τους και με μεράκι τίμησαν το όνομα της πόλης μας
τόσο στα διάφορα μέρη της πατρίδας μας αλλά και στο εξωτερικό.
Εγώ, πλέον, από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα της Χαλκίδας τεκταινόμενα και εύχομαι τα καλλίτερα γι' αυτή την πανέμορφη γωνιά της γης που έγινε καταφύγιο, κατά την Μικρασιατική τραγωδία, στον εξάχρονο πεντάρφανο πατέρα μου, Μάρκο και την προστάτιδά του γιαγιά, Ευγενία Ανδρεαδάκη, εκεί, σε μια παράγκα προσφυγική στα "Τούρκικα Μνήματα" στον Αγιάννη. Αθάνατοι, όλοι!
Άρχισα να δουλεύω στο ΙΚΑ και όπως ήταν επόμενο άρχισαν να καταφθάνουν τόσοι και τόσοι και ανάμεσά τους τα "αηδόνια"! Εννοώ τους χορωδούς που μαζί με τον πατέρα μου, Μάρκο, συμμετείχαν στα διάφορα χορωδιακά σχήματα της Χαλκίδας (Κωτσόπουλου, Χάνου...). Ήρθε ο Γιάννης Μανιός, ο Λώλος Δαϊναβάς, ο Δ. Ελευθερίου, ο Β. Λειβαδίτης, οι Αθηναίοι και βέβαια ο Δημήτρης Δεμερτζής που εκτιμούσε τον πατέρα μου ιδιαίτερα..
Με τον καιρό άλλαξαν ιδιότητα και από ασθενείς μετατράπηκαν σε "Μάγους εξ Ανατολών"
δωρίζοντάς μου κασέτες από ηχογραφήσεις των χορωδιακών σχημάτων. Δεν βλέπω να κυκλοφορεί κάτι, σε όλο το διαδίκτυο και, συγχωρέστε με αν κάνω λάθος, έτσι αποφάσισα να αναρτήσω αυτό το υλικό. Θα είναι κρίμα "να μου μείνουν στα χέρια".
Αγαπητοί συμπολίτες, αυτές οι κασέτες αφιερώνονται σε όλους αυτούς του, ανιδιοτελείς, Χαλκιδαίους, που αφιέρωσαν τον χρόνο τους και με μεράκι τίμησαν το όνομα της πόλης μας
τόσο στα διάφορα μέρη της πατρίδας μας αλλά και στο εξωτερικό.
Εγώ, πλέον, από την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τα της Χαλκίδας τεκταινόμενα και εύχομαι τα καλλίτερα γι' αυτή την πανέμορφη γωνιά της γης που έγινε καταφύγιο, κατά την Μικρασιατική τραγωδία, στον εξάχρονο πεντάρφανο πατέρα μου, Μάρκο και την προστάτιδά του γιαγιά, Ευγενία Ανδρεαδάκη, εκεί, σε μια παράγκα προσφυγική στα "Τούρκικα Μνήματα" στον Αγιάννη. Αθάνατοι, όλοι!
Πατάτε τους συνδέσμους.
Ήταν όλοι εκεί, μέλη της! Άνθρωποι με αγάπη στο τραγούδι αλλά και προς την πόλη τους την οποία λάτρευαν στην κυριολεξία.
Οι: Δημήτρης Δεμερτζής, Λώλος Δαϊναβάς, ο πατέρας μου Μάρκος Βουτσάς, ο Γιάννης Μανιός, ο Νίκος Κόκας και τόσοι άλλοι που θα τους προσθέσω εν ευθέτω χρόνω.
Παραθέτω τα τραγούδια...
1. Μια βοσκοπούλα λιγερή: 00:00
2. Η λεβεντιά: 03:22
3. Τι βραδιά με φεγγαράκι: 07:48
4. Όταν τα ωραία σου μαλλιά : 12:12
5. Πήγα (μόνος) στην ακροθαλασσιά*: 15:59
6. Αλλού τον νου σου έχεις: 21:29
7. Ορχηστρικά 1 (μαντολινάτα): 24:47
8.Ορχηστικά 2 (Φιλαρμονική): 34:22
* Στο τραγούδι, σε δύο σημεία του, ακούγεται ο πατέρας μου, ως μονωδός.
Οι πίνακες ζωγραφικής με θέμα την Χαλκίδα είναι δικοί μου
και βέβαια η προσθήκη τους στο έργο δεν είχε ουδεμίαν πρόθεση αυτοπροβολής.
Απλώς θεώρησα ότι ταιριάζουν με το όλον θέμα.
Ελπίζω και σε άλλες, πιο ενδιαφέρουσες, αναρτήσεις από συντοπίτες.
Θα ακολουθήσουν και άλλα, ενδιαφέροντα, βίντεο από τις εκδηλώσεις της χορωδίας
όπως π.χ. από την εκδήλωση στην Γερμανία τον Σεπτέμβριο του 1976!
Δεν ξεχνώ τις υποσχέσεις μου...
Χορωδία Χαλκίδας(Δεκαετία '70):Υπό την διεύθυνση Π.Κωτσόπουλου-Συναυλία στη Δ.Γερμανία 1976
Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες από το ντοκουμέντο. Προσεκλήθη η Χορωδία Χαλκίδας στην, τότε, Δ. Γερμανία για να δώσει κάποιες συναυλίες. Απ' ότι γνωρίζω, ο πατέρας μου, Μάρκος Βουτσάς, δεν πήγε. Μακάρι να κάνω λάθος και να είχε πάει. Η ποιότητα του ήχου είναι, δυστυχώς, κακή.
Έκανα ό,τι μπορούσα για να τον κάνω ανεκτό. Το ντοκουμέντο, όμως, είναι ανεκτίμητης αξίας και αιωνία η μνήμη αυτού που μου την έδωσε (Μανιός; Άλλος; Ποιος;)
Τα τραγούδια:
1. Παλικάρια, προσοχή!: 00:00
2. ....... (Επί των επάλξεων;): 05:13
3. Η λεβεντιά: 11:57
4. Έλα Κορού και κάποια ορχηστρικά: 16:28
5. Εθνικός Ύμνος Δ. Γερμανίας: 21:43
6. Εθνικός Ύμνος Ελλάδας: 22:43
7. Όμορφη Χωριατοπούλα: 23:36
8. Πες μου τι έχω στην καρδιά: 28:25
9. Έλα αγάπη μου: 32:26
10. Μια βοσκοπούλα λυγερή: 38:35
11. Ο κόσμος είναι ψέμα: 45:07
Οι φωτογραφίες επιχρωματίστηκαν με την βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης.
Εάν, και όποτε, μάθω λεπτομέρειες του ντοκουμέντου θα τις προσθέσω.
